Mijn perfecte sportcombo 1/2

Een gewone sport? Dat is niets voor mij, ik heb altijd sporten leuk gevonden die een echte uitdaging voor me waren. Deze blog is gewijd aan de twee sporten die mijn ogen hebben doen opengaan en een echte leerschool voor me waren. Zowel het zeilen als het diepzeeduiken waren sporten die me de verantwoordelijkheid gaven. Beiden hebben een grote invloed gehad op de persoon wie ik ben vandaag. Verder in deze blog zal ik vertellen wat ze mij beide hebben bijgebracht.

Zoals je op mijn Homepage kan zien ben ik een absolute topfan van de zeilsport. Deze passie begon 7 jaar geleden wanneer ik voor het eerst als klein ventje in mijn optimisten boot stapte. Met deze boot leren de meeste jonge beginners zeilen omdat dit simpelweg een “badkuip” is met een roer en zeil. Perfect om de basics mee te leren.

Met bitter weinig les en simpelweg instappen moesten we al doende leren. Ik moet toegeven, dit was natuurlijk niet op zee maar het grote spaarbekken in Nieuwpoort met Sport Vlaanderen. Dit zag er destijds wel uitdagend genoeg uit.

Een beginner die mee wou

In het begin verliep het wat stroef, maar naarmate ik het principe doorhad ging het wel goed vooruit. Wil ik naar links, dan duw ik mijn roer naar bakboord. Naar rechts was het dan stuurboord. Wanneer ik lekker snel wou gaan moest ik men aandewindse koers aannemen, grootzeil stevig aantrekken en genieten van je boot die door de wind snijdt.

Dit was het absolute begin van mijn zeilcarrière, ik had vanaf dan besloten om ieder jaar terug te komen en telkens een graad naar omhoog te gaan.

Caravelle met de grote gasten

Het volgende jaar moest ik eigenlijk optimist evolutie 1 en later evolutie 2 doen maar mijn groeispurt had een ander idee. Ik was niet meer in staat om in de kleine boot te kruipen. De mensen van Bloso waren er zeker van dat ik van de eerste keer al naar meermansboten Caravelle mocht gaan. Dus zonder aarzelen probeerde ik met het beetje kennis van het vorige jaar mee te zeilen met de jongeren van Caravelle. Iedereen in deze graad was een paar jaar ouder dan mij maar dit stoorde me niet. Ik vond het leuk om met oudere jongeren om te gaan. Ik voelde me dan ook één van de ‘grote gasten’ hoewel ik nog maar 13 was.

Scheuren door de golven met de RS Vision

Dit was het jaar voor meermansboten evolutie 1. Dit wou zeggen dat we op de RS Vision boten mochten varen. Deze zijn een pak lichter en laag op het water. Perfect om massa’s wind te vangen en te scheuren door de golven. Alleen moest je dit onderdeel in twee keer doen. Eenmaal op het spaarbekken en daarna eindelijk op de Noordzee. Het eerste jaar ging opnieuw vlotjes. Eens je het principe van het spaarbekken doorhebt en vanbuiten weet van waar de wind en stroming komt kan je je gemakkelijk verplaatsen.

 

Vanaf nu voor echt!

Het tweede jaar daarentegen was een pak uitdagender. Eindelijk op zee. Ik werd voor de eerste keer met mijn mede zeilkameraden op zee werd gesleept. Eindelijk een sterke wind van 4 à 5 beaufort in combinatie met de hoge golven. Beter kon het niet, de adrenaline en kracht van de natuur waren onbeschrijfelijk.

 

Nu had ik door dat het “for real” was. Dit was het moment dat je letterlijk geen seconde je concentratie mocht verliezen. Er waren zoveel meer factoren die je zeiltocht kon doen mislopen. Was het een windvlaag, klapgijp of het verkeerd bevaren van een grote golf. Het kon allemaal snel mislopen. En laat me niet beginnen over de jachten die vaarregels aan hun laars lapten. Maar dat maakte het zo leuk… pure adrenaline.

 

Competitie op zee

De volgende graad was meermansboten evolutie 2. Dit was eindelijk met de grote 4.20 boten. Een stuk groter vanwege de uitdagende spinakkers. Dit jaar was het leren zeilen niet echt meer de focus, het was vooral competitie tussen de onderlinge teams. Wie kon het best en het snelst zijn boot op en aftuigen en de vaarroutes afzeilen, ook was het hangen in trapeze (aan de hand van een staalkabel en haak uit je boot hangen om evenwicht van de boot te behouden) een belangrijk onderdeel. Door de weersomstandigheden moest ik deze graad tweemaal moeten doen om te slagen. We hadden te veel dagen met te weinig wind om de belangrijke situaties te kunnen uitvoeren. Op zich vond ik het niet erg om dit tweemaal te doen, extra ervaring opdoen kon zeker geen kwaad.

Als je me vraagt wat mijn favoriete momenten waren zeg ik keer na keer hetzelfde.

 

“De momenten waar de zee het hevigst is en je 100% focus moet behouden. De situaties waar je beseft dat je op je team kan rekenen en je letterlijk je leven in iemand anders zijn handen geeft.” Ik hou van deze momenten en koester ze keer op keer want ik blijf me waar aan mijn quote: a calm sea never made a skilled sailor.

In mijn volgende blog zal ik jullie vertellen hoe ik mijn duikbrevet heb gehaald en hoe dit ook weer levenslessen creëerde.

Tot snel!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *